Met so min mense sou 'n mens dink dat die Arktiese gebied 'n plastiekvrye sone sou word, maar 'n nuwe studie wys dat dit nie te ver van die waarheid is nie. Navorsers wat die Arktiese Oseaan bestudeer, vind oral plastiekpuin. Volgens Tatiana Schlossberg van die New York Times, lyk Arctic Waters soos 'n stortingsterrein vir plastiek wat met seestrome dryf.
Plastiek is in 2013 deur 'n internasionale span navorsers ontdek tydens 'n vyf maande lange reis regoor die wêreld aan boord van die navorsingsvaartuig Tara. Langs die pad het hulle seewatermonsters geneem om te monitor vir plastiekbesoedeling. Alhoewel konsentrasies plastiek oor die algemeen laag was, was hulle in een spesifieke gebied in Groenland en in die noorde van die Barentssee geleë, waar konsentrasies buitengewoon hoog was. Hulle het hul bevindings in die vaktydskrif Science Advances gepubliseer.
Dit lyk asof die plastiek 'n poleward langs die termohaliene Gyre, 'n oseaniese “vervoerband” -stroom wat water uit die onderste Atlantiese Oseaan na die Pole dra, beweeg. 'Groenland en die Barentssee is doodloopstraat in hierdie poolpyplyn,' het die hoofstudie -skrywer Andrés Cozar Cabañas, 'n navorser aan die Universiteit van Cadiz in Spanje, in 'n persverklaring gesê.
Die navorsers skat dat die totale hoeveelheid plastiek in die streek honderde ton is, bestaande uit honderde duisende klein fragmente per vierkante kilometer. Volgens die navorsers kan die skaal selfs groter wees, aangesien plastiek moontlik op die seebodem in die omgewing opgehoop het.
Eric Van Sebille, mede-outeur van die studie, het aan Rachel van Sebille in die Verge gesê: "Terwyl die meeste van die Arktiese gebied goed is, is daar bullseye, is daar hierdie hotspot met baie, baie besoedelde waters."
Alhoewel dit onwaarskynlik is dat die plastiek direk in die Barentssee ('n yskoue water tussen Skandinawië en Rusland) gestort sal word, dui die toestand van die plastiek aan dat dit al 'n geruime tyd in die see was.
"Fragmente van plastiek wat aanvanklik duim of voete in grootte kan wees, word bros as dit aan sonlig blootgestel word, en breek dan af in kleiner en kleiner deeltjies, en vorm uiteindelik die stuk plastiek van die millimeter, wat ons mikroplastiek noem." -Carlos Duarte, sê mede-outeur van die studie, Chris Mooney van die Washington Post. 'Hierdie proses duur van etlike jare tot dekades. Die tipe materiaal wat ons sien, dui daarop dat dit 'n paar dekades gelede die oseaan binnegekom het. ”
Volgens Schlossberg kom 8 miljoen ton plastiek elke jaar in die oseane, en vandag versamel ongeveer 110 miljoen ton plastiek in die wêreld se waters. Terwyl plastiekafval in arktiese waters minder as een persent van die totaal is, het Duarte aan Muni gesê dat die ophoping van plastiekafval in die Arktiese gebied net begin is. Dekades van plastiek uit die ooste van die VSA en Europa is nog op pad en sal uiteindelik in die Arktiese gebied beland.
Navorsers het verskeie subtropiese gyres in die wêreld se oseane geïdentifiseer waar mikroplastiek geneig is om op te bou. Wat nou kommerwekkend is, is dat die Arctic by hierdie lys sal aansluit. "Hierdie gebied is 'n doodloopstraat; seestrome laat puin op die oppervlak," het die mede-outeur van die studie, Maria-Luise Pedrotti, in 'n persverklaring gesê. 'Ons sien moontlik die vorming van nog 'n stortingsterrein op aarde sonder om die risiko's vir plaaslike flora en fauna ten volle te begryp.'
Alhoewel 'n paar idees in die lug-in-die-lug om die puin van plastiek op te ruim, tans ondersoek word, veral die Ocean Cleanup-projek, het die navorsers in 'n persverklaring tot die gevolgtrekking gekom dat die beste oplossing is om harder te werk om die voorkoms van plastiek eerste te voorkom. In die see.
Jason Daley is 'n Madison, Wisconsin-gebaseerde skrywer wat spesialiseer in die natuurgeskiedenis, wetenskap, reis en die omgewing. Sy werk is gepubliseer in Discover, Popular Science, Outside, Men's Journal en ander tydskrifte.
© 2023 Smithsonian Magazine Privaatheidsverklaring Koekiebeleid Voorwaardes Advertensie Kennisgewing U privaatheid Koekie Instellings