Met so min mense sou mens dink dat die Arktiese gebied 'n plastiekvrye sone sou word, maar 'n nuwe studie toon dat dit nie te ver van die waarheid is nie. Navorsers wat die Arktiese Oseaan bestudeer, vind oral plastiekrommel. Volgens Tatiana Schlossberg van The New York Times lyk Arktiese waters soos 'n stortingsterrein vir plastiek wat saam met seestrome dryf.
Plastiek is in 2013 deur 'n internasionale span navorsers ontdek tydens 'n vyf maande lange wêreldreis aan boord van die navorsingskip Tara. Onderweg het hulle seewatermonsters geneem om plastiekbesoedeling te monitor. Alhoewel die konsentrasies plastiek oor die algemeen laag was, was dit in een spesifieke gebied in Groenland en in die noorde van die Barentssee geleë waar die konsentrasies buitengewoon hoog was. Hulle het hul bevindinge in die tydskrif Science Advances gepubliseer.
Die plastiek blyk poolwaarts te beweeg langs die termohaliene gyre, 'n oseaniese "vervoerband"-stroom wat water van die laer Atlantiese Oseaan na die pole dra. "Groenland en die Barentssee is doodloopstrate in hierdie poolpyplyn," het hoofstudie-outeur Andrés Cozar Cabañas, 'n navorser aan die Universiteit van Cadiz in Spanje, in 'n persverklaring gesê.
Die navorsers skat dat die totale hoeveelheid plastiek in die streek honderde tonne is, bestaande uit honderdduisende klein fragmente per vierkante kilometer. Die skaal kan selfs groter wees, het die navorsers gesê, aangesien plastiek moontlik op die seebodem in die gebied opgehoop het.
Eric van Sebille, medeskrywer van die studie, het vir Rachel van Sebille in The Verge gesê: “Terwyl die meeste van die Arktiese gebied goed is, is daar Bullseye, daar is hierdie brandpunt met baie, baie besoedelde waters.”
Alhoewel dit onwaarskynlik is dat die plastiek direk in die Barentssee (’n yskoue watermassa tussen Skandinawië en Rusland) gestort sal word, dui die toestand van die plastiek wat gevind is daarop dat dit al ’n geruime tyd in die see is.
“Fragmente van plastiek wat aanvanklik duim of voet groot kan wees, word bros wanneer dit aan sonlig blootgestel word, en breek dan af in kleiner en kleiner deeltjies, wat uiteindelik hierdie millimeter-grootte stuk plastiek vorm, wat ons mikroplastiek noem.” – Carlos Duarte, het mede-outeur van die studie, Chris Mooney van The Washington Post, gesê. “Hierdie proses duur van etlike jare tot dekades. Die tipe materiaal wat ons sien, dui dus daarop dat dit etlike dekades gelede die see binnegegaan het.”
Volgens Schlossberg beland 8 miljoen ton plastiek elke jaar in die oseane, en vandag versamel sowat 110 miljoen ton plastiek in die wêreld se waters. Terwyl plastiekafval in Arktiese waters minder as een persent van die totaal is, het Duarte vir Muni gesê dat die ophoping van plastiekafval in die Arktiese gebied eers begin het. Dekades se plastiek uit die oostelike VSA en Europa is steeds op pad en sal uiteindelik in die Arktiese gebied beland.
Navorsers het verskeie subtropiese golwe in die wêreld se oseane geïdentifiseer waar mikroplastiek geneig is om op te hoop. Wat nou kommerwekkend is, is dat die Arktiese gebied by hierdie lys sal aansluit. “Hierdie gebied is 'n doodloopstraat, seestrome laat puin op die oppervlak,” het mede-outeur van die studie, Maria-Luise Pedrotti, in 'n persverklaring gesê. “Ons sien dalk die vorming van nog 'n stortingsterrein op Aarde sonder om die risiko's vir plaaslike flora en fauna ten volle te verstaan.”
Alhoewel 'n paar lonende idees om oseaanrommel van plastiek op te ruim tans ondersoek word, veral die Ocean Cleanup-projek, het die navorsers in 'n persverklaring tot die gevolgtrekking gekom dat die beste oplossing is om harder te werk om eers die verskyning van plastiek in die oseaan te voorkom.
Jason Daley is 'n skrywer gebaseer in Madison, Wisconsin, wat spesialiseer in natuurgeskiedenis, wetenskap, reis en die omgewing. Sy werk is gepubliseer in Discover, Popular Science, Outside, Men's Journal en ander tydskrifte.
© 2023 Smithsonian Magazine Privaatheidsverklaring Koekiebeleid Gebruiksvoorwaardes Advertensiekennisgewing Jou privaatheid Koekie-instellings